kendimi býrakýp ney"hanende
kalp kabuðunu kýrdým
pencerene çýktým
güneþten ateþ çalýp
ucunu yaktýðým bulutun
dumanýnda saklandým
gözlerinden yaðmur içtim
sarhoþtum
ama
kendimeydi sar hoþluðum
sadakati zincir yapan ellerin
aþka düðüm atýp
masallara peri hazýrlýyordu
kalbinin kulisinde
kabindeydim
bakýþlarýmý bir aynanýn sýrrýna emanet ettim
için, siyaha bürünüp
iðne oyasýyla iþliyordu arzuyu
dýþýn,
içine davet eden her zamanki kýrmýzý
aynaya baktýn,
adýmý mýrýldanýp
dudaðýný býraktýðýnda anladým
aþktý adýn,
bana bu zulmü lütfedecek kadar uzak
sadakati kalbime düðümleyecek kadar da yakýndý varlýðýn
þimdi kendimi býrakýp meyhanende
kýrmýzý içiyorum
düþlerim siyah
periler podyumda
gözlerinin boy aynasýnda..
bu rüya bizim
uyandýrma..