ERİDİM ERİDİMDE GELDİM

ERÝDÝM ERÝDÝMDE GELDÝM

Gönlümde karanlýklarý sildim.
Aþký güneþte buldum sevdiðim.
Yaban sokaklarý sesiz avare kaldým.
Gündüzleri çýra yaktým insan arýyorum.
Hakk yoluna karanlýk bir perde çekmiþler.
Gerçeðin devri devranýný var onu yok sayýyorlar.
Evrenden yüklendiðim her renkten ýþýklarý getirdim.
Onun varlýðýný görüdüm, evreni sýrtladýmda geldim.

Bu bir sýrr idi saklamak istemediðm.
Aþký derin umanlarda çýkardým getirdim.
Ýncileri açtým topladým, topladým da geldim.
Kýrk bin yýl evrenden, everene gezdim durdum.
Yorulan bedeni deðiþtirdim, deðiþtirdim de geldim.

Cahillerden kaçtým kamil insan ararým.
Sabrý topraða verdim toprakta yaþarým.
Bir günü topraða yeniden sarýlýrým, sarýlýrým sulataným.
Onun varlýðýnda damla, damal eridim, eridimde geldim.

Hangi halden anlatayým size varlýðýn varýný.
Karanlýk sisler içinde nefes olma anýný.
Can gözünde gördüðüm ýþýk halýný.
Deryada inci içindeki parlaklýðýný.
Dönen koca bir döngü içinde gördüm onu.
Ondan alacaðýmý sevgiyi aldým, aldýmda geldim.

Seyid Oðlu der boþuna dýþarlarda aradým.
Sevgi ile dönüp, dönüp baktým evreni taradým.
Kocaman evreni içimde mahkum ettim durdum.
Sevgiyle rýzalýk verdim, rýzalýk þehrine vardým.
Varlýðýnda dem aldým, demde eridim eridimde geldim.

24 Ekim 2018 Berlin Ali Koçak



Sosyal Medyada Paylaşın: