İÇİMİZDEN GEÇEN HAYAT

En güzel baharlar da geçiyor
Ýnsanýn ömründen.
Ýmrenerek baktýðýn çiçekte soluyor,
birkaç saat sonra.
Soluyor insanlar,
bilmem kaç, kaç birkaç saat sonra.
Baharýn kokusu gibi,
yitip gidiyor.
Soluyor her þey.

Gülücükler birkaç saniye,
takýlý kalýyor yüzümüze.
Yakamýza takýlý bir karanfil güzelliðinde,
bir anlýk kalýyor her þey.
Soluyor sessizce her þey.
En güzel þeyler soluyor.
Sadece birkaç saniye,
Unutamadýðýmýz, upuzun ömrümüzde,
Soluyor inceden ince.

Yere düþen gözyaþlarý,
bittiði yerde hayatýn,
zamansýz vakitlerin son soluðu.
Soluyor hayat bizi,
çekiyor içine.
Özlemlerimizi soluyor.
Soluyor güneþ yüzlü geleceðimiz.
Takvim yapraklarýný tek tek koparan
bir annenin,
soluyor elleri…

En güzel baharlar geçiyor,
takvim yapraklarýndan tek tek,
Yaprak yaprak soluyor.
En güzel yüzleri soluyor,
içimizde büyümeyen çocuklarýn.
Yeni bir baharýn peþine,
düþenlerin hoyratlýðý…
Gülücükleri hapsedilmiþ, piþmanlýklarýn…
Derin vadilerinde takýlý kalan hayatlarýn kýrýk kanatlarý…
Hazaný soluyor anlamadan.

Havaya düþmüþ, topraðý özleyen,
bir yaprak gibi, sevdiklerimiz.
Savruluyor durmadan,
soluyor her þey.
Soluyor hayatlar,
biten her þeyin sonunda,
Soluyor yeni bir hayat.
Yeni baharlarý anlamadan, geçip gitmek için yeniden.
Soluyor hayat.

Ben içinden geçiyorum hayatýn,
hayat benim içimden geçiyor.
Hayat sana el sallýyor,
bana güle güle derken…
Sonbaharýn ellerinde,
Ellerinde ýslak mendiller…


Þuayipodabasi…
1.4.2017/Kepez/Çanakkale

Sosyal Medyada Paylaşın: