O onanan inkâr üzre doðmadý
Asýldaki aþk közünde o vardýr.
Gönle sýðdý, þu dünyaya sýðmadý
Umutlarýn beyazýnda o vardýr.
Bir doyumsuz sevda yeþil yaprakta
Aþk büyüsü kokan karada, akta
Karanlýk gecede, kara toprakta
Karýncanýn kalp gözünde o vardýr.
Varlýðýn þahsýnda hiçliði tutan
Mum olur, gönüller karardýðý an
Çile dergâhýnda gönüllü yatan
Âþýklarýn her sözünde o vardýr.
Aþkýn mabedinde, onun izinde
Zincirle baðlanan gönüller zinde
Erenler kavlinde, sözün gizinde
Ehlibeyt’in nur yüzünde o vardýr.
Bir gönül külünde yandýrdý bizi
Onmayan sevdada çaresiz sýzý
“Yürekteki yara onun göz izi”
Karakýþýn ayazýnda o vardýr.
Görünmezin en görünmez yerinde
Tabiatýn sunduðu her üründe
Varlýðýn sebebi kalpten derinde
Çiçekteki bal özünde o vardýr.
Ben onu solurum, “beni” bitirir
Hayallere sýðmaz alýr, götürür
Belki Zühre yýldýzýna yetirir
Her canlýnýn sýð izinde o vardýr.
O güzelsiz yaðmur yaðmaz bu hana
O güzelsiz bebek belemez ana
O güzelsiz âþýk bakmaz cihana
Gelin kýzýn niyazýnda o vardýr.
Zülfikar Yapar Kaleli