NAFİLE...

Göðü kovuþturabilirim
Kükreyen lanetin her zerresini de
Sonlandýrabilirim üstelik bilip bilmeden
Ýçimdeki niyeti,
Soldurmayý becerenlere sunumumdaki
O titrek sesi þiirlerimin.
Zamaný lav eden Tanrýyý oynayan insanlara
Sehven yalanlarýný asla
Sindiremediðim
Ýblisin þerrinde düþkün mademki bu düzen…

Yaftalandýðým kör düþleri
Kâbusa dönüþtüren
Gök gözlü her kayýtsýz þiire
Bir lanet ben de okuyabilirim
Üstelik kalemin dokunduðu her yüreðe de
Taziyelerimi sunarken.

Islak bir yangýn
Ruhumun döþemesini alevlendiren.
Güçlü bir sevda benimki
Hala anlamayý beceremeyenlere
Sabýrla iþtiyakým
Menzilinde bir fenerim;
Kocaman yüreðine eþ düþmüþ bir lahit;
Neferiyim ihmallerimin
Lades dediðim rüyalarýn
Arkasýndaki perdede
Oynanan oyunlarý görmezden geldiðim
Hulasa evrenin
Son þýkkýyým belki de.

Bildiklerim ne ki?
Bilmediðim ne ise
Öðrenmeye kefilim kendimce.
Sevdiðim hayatýn
Sevmediðim arka bahçesi
Ve lanetin temsilcisi
Sayýsýz gölge
Ýhbar ettiðim Tanrýya:
Sobelendiðim surelerde
Ben hala nasýl ki aþýðým rahmetine.
Uzvu olmayan deyimlerim;
Dil yarasý içimdeki
Çocuk düþlerim lakin…
Nafile.

Göðü teðet geçtiðim;
Merkezimdeki acý
Yine pergelin deldiði küçük yüreðim
Oysaki nasýl da aþikâr
Peþine düþtüðüm sevginin
En sevda yüklü müridiyim
Sevdiðim kadar sevilmeyi arz ettiðim
Dibi delik hangi heybe ki
Sakladýðým yürekleri
Bir bir ektim
Yine gönül bahçelerine…

Kaydýðým o zemin:
Meftunum ben devingen yörüngeme:
Azýðým ne ise
Arz ettiðim deðil
Ar bildiðim kazaným babýnda
Dileklerim
Her ukdeyi son bilip
Ulvi gölgelere dokunduðum kendimce:
Bir Mevlana bir Yunus Emre;
Dedem Korkut kadar nefsime
Nasýl ki düþkün deðilim…

Nafile, sevdiðim:
Ýmlam doðru
Aþkým yangýn
Gönül sure yüklü:
Ah, ödediðim bedeller
Oysaki
Nazlý bir semazenim ben
Þirk koþanlara duyduðum öfke
Aþkýn gýyabýnda bilumum kinaye
Eðilip bükülmediðim
Baþým dik kendimi bildim bileli:
Oysaki nafile her þey nafile.

Sosyal Medyada Paylaşın: