Alçaklardan seslenip, yukarýlara hevesleniyorum, Sýnýrlara, kriterlere, statülere küfretmeye doyamýyorum. Ütülü elbiselerin gizlediði kütüklere, balta vurmalýyým, Yüzlerine tükürmeli, Kendi pislikleriyle süpürmeli... Yine de altta kalmalýyým, Onlarýn yapmacýk külfetlerine gelemiyorum.
Doymuyor, doyrulamýyor, sýkýlmýyorlar halký tokatlamaktan, Çocuk gibi oynayýp, çekinmiyorlar, boyunlarýna halka takmatan, Ýmaný gevredi herkesin, ucuz yollu hakký aramaktan, Sor bakalým nasýl, eller, ayaklar nasýr; Bu çarký tamirattan! Keyiften rahatlýktan deðil, Sýkýldýlar, sýkýntýdan, dertten þarký tutturmaktan, Hangi cennetten arsalarý vardý, bu kadar taksiratla, Bu dünyada ne iþleri vardý, Þeytandan olma teçhizatla, ’Ne olacaktý’ deðil mi? Milyonlarý tahribattan, Parsel parsel hayatlarý taksimattan, Baþýmý eðip susayým, Doðru ya: Yine de ben alayým alttan! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.