Kafamýn içinde seni özleyen bir rüzgar Hýncýndan yorulmuþ Biraz sisli Ne zaman özlemeye kalksam seni Uyandýrýr en bölünmüþ uykulardan Ansýzýn Bu geceki özlem Bir örtüde inzivaya çekilen saçlarýndýr Tüm kokusunu dünyadan çekmiþtir Oysa rüzgarým Saçlarýna deðmeyi dinlenmek bilmiþtir. Yorgunluðu saçlarýna deðmeyiþindendir.
Tanrý en güzel sonbaharý Ellerine çizmiþtir. Ve bin çiçek kokusu Topluca ellerine gömülmeyi and saymýþtýr. Anlýyor insan bu gerçeði Bir çiçeðin ellerine varmayýþýndan. Usulca kendi kendine bir yazgý yazýp Sana varma macerasýnýn yarým kaldýðý iklimlerde.
Gülerken kýymeti daha da artýyor dudaðýnýn Kenarýndan güneþ doðar gibi Vaktince kývrýmýna Birkaç kuþ göçmüþtür. Biliyorum Kuþlarýn Kudüs’ün çocuklarýndan geldiðini Kanatlarýnda onulmaz yaralarýn olduðunu ve Her gece bir kaya gibi yüreðine çöktüðünde aðrý Bir çocuk baþ okþamasýyla acýlarýný dindirdiðini.
Yüklü yükleri omuzlarýmda Taþýdýðým þu umudun Umut ki yadigarýdýr Macerasý yarým kalmýþ þu çiçeðin Yazgýsýný tamamlamayý Artýk And bilmiþim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
D162 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.