Gönül kuþunu vurdun iki kaþ arasýnda, Dalýmdan koparýldým, yapraklara karýþtým. Son derece bizarým bu gönül yarasýnda, Kýrýldým parça, parça; türaplara karýþtým.
Atýlan bir kurþunla can evimden vuruldum, Saðýr kesildi âlem, her kapýdan kovuldum, Çekildi tende kaným, bir tabuta konuldum, Her yandan kuþatýldým, haraklara karýþtým.
Plânlayarak vurdun; öldürdün bile, bile, Susturdun belki beni, dertlerim geldi dile, Vefasýz çýktý yýllar, üst üste bindi çile, Fazla dayanamadým, haraplara karýþtým.
Gönül telini kýrdýn ummadýðým bir anda. Almadan çekip gittin beklediðim limanda. Bilmediðim bir yerde, bilmediðim zamanda, Kýzgýn güneþ altýnda seraplara karýþtým.
Sabri Koca
*türap: toprak *harak: ateþ *harap: yorgun, bitkin, yýkýk, viran
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.