Süslenmiþ yalanlardan öylesine tiksindim, Su götürmez gerçeðe þüpheyle bakýyorum. Riyakar bakýþlardan korkup yerlere sindim, Ekinler suya hasret, ben çöle akýyorum.
“Söz namustur” denirdi, þimdi caydýranlar var, Harama “helal” diye, kýlýf uyduranlar var, Halkýn yanýnda durup! Halký soyduranlar var, Olur, olmaz her þeye kafamý takýyorum.
Doðru, yalan karýþmýþ; ayýrmasý gayet zor, Herkes ne derse desin, önce vicdanýna sor, Hayatta dürüst kalmak sanki avuçta ki kor, Nefsim azgýnlaþtýkça, kendimi yakýyorum.
Hani herkes eþitti, hani kavlimiz birdi? Ýnsanlýk onurunu kimler yiyip bitirdi? Bu sersefil dünyayý kim bu hale getirdi? Çelikten bir ok gibi yayýmdan çýkýyorum.
Hangi taþý kaldýrsam, altýnda çýkar yatar, Alýrken fazla, fazla; satarken eksik tartar, Ýyi þeyler azaldý, Rabbim sen bizi kurtar, Bir elimde tabanca boþluða sýkýyorum.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.