KASVET
Kasvetli,karanlýk yollarýmýn soluða muhtaç akþamlarý
En yitik saatlerimin bahara uzak kör avlularý
Masivamdan yýkýlmýþ,kapalý kapýlarýn tutuþan mýsralarý
Heyhat ! Karanlýk yazgýsý mýdýr alnýmýn köhne derin satýrlarý ?
Sýkýntý her demdir ; acýtan içimi züldür,bu kaçýncý ahuzar ?
Hürriyetimden yoksun bir kabýna sýðdýramadýðým; koca ahlar
Ummanda dökülsem,gönül deryasýna kulaç atýp kavuþsam ; yine sonbahar
Ne çýkar (!) Uzak mýyým yakýn mýyým ben kainatta yalnýz bir damlayým
Küheylan yýkýlýr,sarý sokak siyaha boyanýr
Denizler köpürür dalgalarla kýyýlar yýkanýr
Debdebeli ömür sahnelerim bir rüzgarda sallanýr
Kader ya bir tufan olur kuþlar da yýkýlýr
Ne o ela gözlerimde parýldayan altýn seneler
Ne de býçak gibi keskin, bir kurþun kadar derin ; geri dönüþsüz kelimeler
Dönüp baktýkça ardýma ; bol keseden doldurulmuþ kara bir defter
Yan derdine gönül,ukbada tüm hakikatýyla bekler seni mahþer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.