ADALET
Gerekmez sana adelet sen fukarasýn
Ýstemez üstüne gömlek kanaat edesin
Ne edeceksin mülkü tepeye kölesin
Neyleyesin adaleti dur sen avamsýn
Yolunda çýrpýnýr geceyi uyumazsýn
Göðsünü kurþunlara siper edersin
Birisi çýkar ey der yoluna düþersin
Neyleyesin adaleti dur sen kölesin
Yatar zindanlarýnda na adaletin gariban
Yakalarsýn bir haber adý varsa dayýn
Boþ ver özgürlüðü sen sevaba odaklan
Neyleyesin adaleti dur sen kimsesizsin
Kapanmýþ gözlerin ufkunu göremezsin
Eðilmiþ belin beyler sýrtýndan düþmesin
Bir de çýkmýþ bir karýþ sakalla aman ha
Neyleyesin yarýný sen cenneti bekleyesin
Þimali derim belki sözlerim gelir aðýr
Anlatmak isterim doðruyu amma o saðýr
Sahte göz yaþý din tüccarý dolu ya sabýr
Neyleyesin istikameti bozulmuþ asýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.