ŞİİRSEL BİR SIZI...

Az evvel öykündüðüm bir düþ’ü sahipleniyorum:
Hayatýn rimeli aktý artýk.
Akça pakça düþlerin de siyah zihniyetine
Muhalif duruþu sorgulandý.
Methiyeler sunuyorum bilfiil:
Kozasýnda örgün
Sefasýnda sürgün
Mealinde dingin bir rüya dillendiriyorum biteviye.

Sahiplendiðim mizacýmda
Soluklandýðým her niyazýmda
Ve parmak arasý kabuslarýnda
Misket oynayan çocuklarýn
Þiirsel bir sýzý hissediyorum.
Yol yorgunu melekler.
Aklýn melekelerine konan
Kelebek misali
Yarým aðýz uçuyorum.

Bulutlarýn tasviri
Dermaný mademki dertlerin
Bunca þiir ve sýzýlý yazý.
Demleniyorum bitiminde göðün
Rahmetli öyküler duraðýnda
Helallik bekliyor bizim yolun seyyahý.
Yoldan çýkmýþ düþlerin
Beþgen özlemlerinde
Kara resimler var:
Kara kalemin sünepe varlýðý
Ve cin Ali çizdiðim o muhteþem rabýta.

Göðün karekökünü alýyorum:
Sonuç fýrtýna.
Sonra bölüyorum bulutlarý
Tam ortasýndan ve
Üstüne döktüðüm göz yaþý ile
Kremasýný hazýr ediyorum
Az sonra esecek poyrazýn
Üþüteceðini hayal ederek
Bir de çay demliyorum
Bulutlar demini alýrken
Melekler nöbete durmuþ madem
Ben mi?

Ýki dirhem bir çekirdek bir þýklýkla
Ýçimi çekiyorum
Aynadaki somurtuk yüzüm
Beklediðim gelmedi madem
Beklemeye deðer miydi,
Demekten de öte:
Bir kâbusun frekansýný ayarlýyorum;
Ne de olsa az sonra
Kararacak gökyüzü
Bir de çayýma iki þeker attým mý…


Sosyal Medyada Paylaşın: