Dediler ki
Kardelen kadar cesaretin yoksa
Girmeyesin sakýn aþk yoluna
Düþmeyesin ah! eyvaha
Düþtü mü yüreðe bir kere o ateþ
Yanarmýþ külsüz, dumansýz
Hem de habersiz, zamansýz
Ne mevsim dinlermiþ,
Ne de söz
Bilemedim kaldým kar yangýnýnda olurken köz
Beni sevdalara salan
Sanma bu sözlerim yalan
Sen kýþ mevsimimde açan
Görmedin mi bakýþýnla tutulduðum saðanaðý
Solumda kardelenler açýyor
Neden yaðmur gözlerin göz yumuyor
Susma...
Durma ...
Ne olur yaðmur gözlerini yumma
Açarken bir gülüþünle yüreðimde
Aman derim
Ýçim derim
Kardelenim zaman, zaman derim
Anlamazsýn
Söyle beni kim anlayacak
Ne zaman aklýma düþsen ateþ gibi yanarým
Ve ne vakit bana gülsen bir rüyada sanýrým
Velhasýl
Büyülü bir düþsün benden ayrý açan sen
Sen ya kardelenim sen
Biz olamazsak da güzeliz aslýnda yan yana
Þimdi sen düþün
Kardelenler güneþi görmeden
Sevda ölmezmiþ, yürek ölmeden
Gel bana uyma
Susma ...
Durma ...
O yaðmur gözlerini artýk yumma ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.