Sen Beni Ne Sandın...!
Kirpiklerime yapýþan tek damla yaþýn
Dile deðmeyen binbir sancýsý var gülüm.
Ben kelimeleri boðazýma düðümleyip,
Suskunluðun,
en tehlikeli derinliðinde sabahlarken,
sen beni ne sandýn...!
Þimdi öfkemin deli taylar gibi
kol gezdiði bu saatlerde,
Yüzümü,
bir çocuk masumiyetine dönüþtürecek,
kelimeler gizli sende.
Elimi açýp sevgi dilenmiyorsam senden,
kýrýlmaz onurumdandýr.
Sen yerinde sayan adýmlarýmý ne sandýn.
Korkmuyorum rezil ayrýlýðýndan,
Varsýn acýnýn en yaman haliyle gelsin,
hasretin üstüme.
Varsýn canýmdan can kopsun,
Kapýnda,olmayacak aþka sabahlamam ben.
Sesim çýkmýyorsa gidiþine,
Seyre dalýyorsam ayak izlerini.
Yüreðimin içten içe ölmesindendir.
Gözümde yaþ dökülmüyor,
Sesim duvarlarý yýkmýyor diye,
Sen sevgimi ne sandýn.
Gitme desem,ayaklarýna sersem yüreðimi,
Ne olacak sanki.
Sen benim kalbimi kýrdýn,onuruma affýn olmaz.
Varsýn hor gör beni gülüm
Biz sevgimizi dýþa,acýmýzý içimizde cürütüruz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.