kaçak göçekti aþkýmýz, serçe ürkekliðinde, harman yerinden buðday aþýrýr gibi, her seste uçup gittik biraz daha uzaklara. inceldikçe inceldi yürek duvarýmýz, belki de bir çýt sesinde öleceðiz.
kaçak göçekti her þey, kavuþtuðumuzu zannettiðimizde bile, hýrsýz gibi sessiz girdik evimize. oysa cennetteydik ikimiz de, sarhoþtuk tenlerimiz de, ama farkýnda bile deðildik, bilemeden de bu dünyadan öylece gideceðiz.
kaçak göçek yaþadýk, sarýlmalarýmýz bile eksikti. ben sana koþtukça düþtüm yollarda yara bere içinde tüm ruhum, aðlamalarým dahi bitti, bir kabulleniþti belki de bu umutsuzca biraz..
ve rüya ve hayal ve hayata dair her þey tam olduðunda sen gidiyorsun... belki de ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
niyazi yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.