Sergüzeşt

Geç gelen merhabayý
Çiçeklerle geri kovan
Bir macera yaþýyorduk
Yok olurken son sözler.
Ve son sözler
Öyle sondu ki
Söndü yatsýya varmadan
Gidiþinin izleri.
Örtülmüþtü sana ve bana
Bir yorgan gibi sonsuzluk
Daða, ovaya, rüzgara örtülseydi
Muson rüzgarlarý gibi dolaþýrdý kanýmda
Ve kanýmca bu son desem de aslýnda
Her son kandýrýyor beni
Ýlklere bezeli ve ilklere meftun.
Soðuk mu geldi kapýdan
Oysa ki dýþarýdayýz, ört üstüme yalnýzlýðý,
Bir dünya doður
Ve beni sal yollarýna.
Bir amacý olmalý geliþ ve gidiþlerin.
Son söz gibi olmalý bitiþler ve
Kandýrmamalý sözlerimi.
Göz bebekleri küçülmüþ,
Bakýþlarý sert ve boþtu
Akþamlarýn.
Dört ayaðý vardý ve sanki
Ýki ayaklý gibi dururdu
Hep karþýmýzda.
Son olmadý hiçbiri,
Týrnaklarýna oje gibi sürdü
Gözyaþlarýmý.

Uyandýðýmda kapanýrken gördüm
Aydýnlýðýný.
Yalan olduðunu o yüzden anladým
Eminim
Emin olmadýðýmdan.
Sadece bir rüya deðildi belki
Ya da son sözleri gibiydi
Yýrtýlýrken þafaklarýn ezgisi.
Yazamýyordum gözlerine,
Sanki daðlarýn mürekkebi bitmiþ
Hüznün penceresi kapalý.
Ama beraberdik ikindi vakti
Yatsýda tüm kepenkler kapalý.

Sözlerimi mazur gör yaban gülü,
Bu soðuklar yaktý adýmlarýmý.
Koþmaktan ellerim tükendi.
Fýþkýran kalbime týrmandý gülüþlerin
Koyarcasýna yerine ve
Oyarcasýna gözlerimi yerlere fýrlattý.

Beklemek ne haddimeydi ki
Özlemek ya da.
Ben mi büyüktüm yoksa
Gidiþine saçýlan tohumlardan
Aðaç yapmak mý
Daha yüksekti yeryüzünden?

Göremiyordum
Ellerini.
Ve büyüktüler.
O kadar büyüktüler ki
Anlamlandýramýyordum beynimde
Adýmlarýný.
Ve küçüktüm ki o kadar
Üstüme bassan da
Caným acýmazdý.
Ve acýmazdý bana toprak,
Eðer ona yar olsaydým.

Marþlarý çalýnýrdý darbukayla
Ve kanunla
Ve hatta klarnet.
Ve eðer gidiyorsan
Bunu bana belli et.
Ya da bir kurþun aðýrlýðý
Daha sabret.
Gün yakýn,
Gece sonsuz gibi ama
Sevda küsüratsýz
Ömrüm ömrüne deðdiði anda.
Sosyal Medyada Paylaşın: