treni kaçýrýnca
durakta aldýk soluðu
vagon hayali düþ’müþ deyip
otobüse kestik
son bileti’’
sen yol bilirdin
ben,yordam
valizin tekerlek sesi daha detoneydi
topuklarýndaki ritmin yanýnda
hep hayal ederdim
kol çantanýn içini
biliyorsun iþte
meraðým baðýþlanacak kadar masum deðildi o zamanlar
ama affýna sýðýnacak kadar mülteciydim-hatýrla-
þimdi otobüs ya da yoldan devam etmek var
hikayenin sýrasýnda
sýrasý deðil farkýndayým
lakin
sýradan hayatýmýza renk veriyordu gözlerimiz
sen kahveye müptela oldukça
ben,tonunu açýyordum
huzur bulduðum yeþilin
malum,
kafein uykunu kaçýrdý diye
misilleme yaptýn
çimenine gerdiðin çitten
atlarken keçilerin
,,
özledim seni
bir kuþun kafesini özlediði gibi..