Bak dostum.
Bazen kadere inanmak lazýmdýr.
Ben!
Yýllarca hüzünleri doldurdum yüreðime
Kýþlarý yaþadým bahar yerine
Öksüz çocuk oldum, kýrdým boynumu
Bezen!
Kendimi feda ettim, yüreðimdeki sevgiye.
Ya sana ne oldu bu isyanýn kime?
&&
Bak dostum.
Yaþamadým, þöyle güzel bir gün
Bir ömür kaybettim gönül sevdiðine dargýn.
Baktým olmuyor.
Býraktým kendimi kaderin ellerine
Koy verdim yaðmura taþkýnlara sele
Esen rüzgârlara
Savruldum durdum, kuru yaprak misali hayat mecrasýnda
Ya sana ne oldu senin bu isyanýn kime?
&&
Bak dostum.
Hayat tiyatrosunda mutlu yüzleri oynadým
Ben.
Günü geldi sevdim.
Günü geldi sever gibi göründüm.
Aþaðý tükürsem sakal yukarý tükürsem býyýk dedim
Yine’ de yaranamadým kimselere.
Ya sana ne oldu, senin bu isyanýn kime?
&&
Bak dostum!
Bazen isyan ettim, köleliðe baþkaldýrdým.
Aylarým yýllarým geçti sürgün.
Dolaþmadýk bir yer kalmadý, memlekette
Sonun da zararlý çýkan ben oldum.
Hayat kavgasýndan yenik çýkan ben oldum.
Pes ettim.
Eðdim boynumu, oturdum yere.
Ya, sana ne oldu, senin bu isyanýn kime?
&&
23 Eyl. 18
Ahmet Yüksel Þanlý er