DE CANIM
Göz ufukta, günü güne ekletme
Çok beklettin, yeter artýk a caným.
Sabýr bitti, daha fazla bekletme
Ne diyorsan, bir an önce ya caným.
Yaðmur gibi, üstümüze yaðar ok
Boþ þeylere, dünden beri karným tok
Ölmüþ ile, olmuþ iþe çâre yok
Þimden sonra, ne diyeyim be caným.
Engel dolu, çaðýrsan da gelemem
Sen aðlarken, ben densizce gülemem
Vuslat var mý yok mu, onu bilemem?
Biraz daha, gayret eyle ha caným.
O yâr bizi bizden, çok iyi tanýr
Sevse dahi, “sevdim” demez utanýr
Birçoklarý, sevenleri kýskanýr
El duyarsa, sitem eder he caným.
Beni del’eyliyor, o güzel gözün
Ay gibi parlýyor, o nurlu yüzün
Þu olmalý, en sonunda “son sözün”
Ne olursun, “sevdim seni” de caným…
20/09/’18
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.