BAŞARAMADIM

Sonunda,yoruldum.
Yalnýzlýðým ruhumu yok etmesine izin verdim.
Oysa hep mücadeleci olduðumu düþünürdüm.
Güçlü olduðumu düþünmekten,kendimi kandýrmýþým.
Kendimi boþluða býrakabilir gücü bile bulamadým.
Elimden düsüremedigim kitabinýn da sonuna gelmistim.
Demek ki baþlangýç ya da son herþeyde vardý.
Tanrým bu kitabýn sonu olmamalý, devamý gelmeli.

Uzaktan bakýnca nasýl görünüyorum acaba.
Disaridan bakinca çok ta masum oldugumu söyleyemem, bir ceset var içimde.
Bir mum ile dünyayi aydinlatabilecegimi söyleyecek kadar deliyim ben.
Kitabýmý rafa kaldýrýlken eski bir nota ilisti gözlerim.
(Kendimi her zaman ben mutlu edebilirdim). Boþ laf.
Herþey herzaman insanýn elinde olamayacaðýný geç anladým.
Bu yüzden hep geç kaldým yaþamaktan,yaþatmaktan.
Elimde kalan tek bir þey kaldý.Özgürlüðüm.
Özgürlügüm de hayallerimde özgürdü.
Ruhumu özgürleþtirmeyi baþaramadým.
Sosyal Medyada Paylaşın: