BU GECE SON
Bu gece son
Kalem i býrakýp sana veda edeceðim.
Koskoca bir ömür bir hoþça kala býrakacak kendini.
Son satýrlarýmý yazmak ne kadar da zor geliyor bana,
Yazmayý yasaklýyorum kendime, artýk can yakmayacak ellerim.
Kelimeler de iþkenceye maruz kalýp aðlamayacak.
Zihnimin içindekileri de salýverdim baþým rahat.
Gerçi ismin dil ucunda uçmaya yelteniyor amma,
Yavru bir güvercinin ilk uçma deneyimi gibi.
Bir iki denemeden sonra elbet özgürlüðünü bulacak.
Olur ya ismin kapýmý çalarsa eðer, evde kimse yok,
Elbet bir gün bu yolu da þaþýrýr.
Biliyor musun?
Her ismini andýðýmda sayfalar yýpranmayacak ,
Kelimelerim artýk sayfalarda boðulmayacak,
Virgül koyulmayacak her cümlenin sonuna,
Vurgularým noktayla son bulacak.
Anlýyor musun?
Ben artýk düþünmek istemiyorum seni,
Baþýmý yastýða koyduðumda uyumak istiyorum,
Ben kendimi sensiz yaþatmak istiyorum.
Ben aslýnda kendimi sadece kendimi istiyorum
Seni de ardýmdan ýslanmýþ sayfalarda,
Kendini bulma ümidiyle baþ baþa býrakýyorum.
HOÞÇA KAL…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.