Kalp eşiği

hüzün ’eylül’ derlerdi hep.
ne bir diriliþ, ne de yeniden doðuþ
her daim beþe çarpar, dokuza böler, çözemediðin de ise, dumura uðratýr seni!


yani, zikzak çizdiðin
ucu keskin, çakýl taþlarýyla dolu
bazen de, fýrtýnadan kopan aðaç dallarýyla kaplý, yol gibidir kendisi!


korkularýmýzdýr eylül!
biriktirdiklerimizdir hüzün
ve ’kalmayý seçmeyen’ bencil gidenlerimiz hep


biz buna ’aþk’ deriz, sevdaya dair yanýlarak
oysa bazen hastalýk, bazen kaybetme korkusu karýþýr mayasýna
ardýndan kalbinde ki ritm bozulur, gözlerinde ki ýþýk söner, veda eder bize!


kýsacasý eylül, gel git aklýnýn, düþündükçe çýldýrdýðý, araf bölgesi
kalp eþiðine sakladýðýn, göz ardý ettiðin hüzün, cehennem bekçisi!
yeni bilenmiþ býçak, makas, çekiç, satýr, vesaire pala gibidir kendisi...



Adnan Bilgiç
19.9.2018


Sosyal Medyada Paylaşın: