Umutlar Tükendiğinde

Sen gittin gideli
Çiçekler açmýyor bahçemde
Gülmüyor yüzüm
Suskunluða gömdüm kendimi
Kibritin ucundaki ateþ gibiyim
Üfleseler bir nefeste söneceðim .

Ne zaman aklýma gelsen
Yalnýzlýðýn aðýrlýðý çöker omuzlarýma
Dizlerimin baðý çözülür
Umutlar koynumda aðlamaklý kalýr
Bazý þeyler vardýr sineye çekeriz
Yine de bir mevsime sýðmaz sevgimiz .

Akþamýn karanlýðý erken çöker üzerime
Ay saklanýr bulutlarýn arkasýna
Yýldýzlar daðýlýr herbir yöne
Uyku girmez gözlerime
Kavuþmaz kirpiklerim birbiriyle .

Cemre düþtü baharý müjdeliyor
Daha uyanmayacak mýsýn kýþ uykusundan
Bekleme çalmayacak telin
Yüreðin kördüðüm olmayacak benim gibi .

Biliyorum
Sesimi duyduðunda hýçkýra hýçkýra aðlayacaksýn
Sitem edeceksin bana
Sorduðun sorular cevapsýz kalacak
Belki ilk defa
Ýçini kemirecek yokluðum .

Ayrýlýk treni hareket edecek birazdan
Son yolcusu ben olacaðým
Savruk bir hasret içime düþecek
Daha gitmeden özledim seni ...





Refik
14 . 09 . 2018
Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: