Düþün ki bir çiçek, Hiç solmayan. Bu nasýl bir boþluk, Yeri bir türlü dolmayan. Ney bu içimdeki , Sevmeye doyamayan. Kim bu içimdeki ben, Yerine kimseyi koyamayan. Geldi geçti de içimden, Geçti gitti diyemedim. Anlamadým neydi sende olan. Ya da kimsede olmayan. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.