HAZANIN İLK MEYVESİYİM...

Ýçimin çapasýnda bir mercaným
Büyüttüðüm bitkilerin de isim annesi.
Hoþluklarýn sedasýyým
Þiir baþýma neler açtýðým deðil hani
Þiirin ruhumdaki yaralarý ihlali söz konusu.

Konduramadýðým sýfatlar var
Ýçimdeki lahit öyle diyor.
Yere göðe sýðdýramadýðým insanlar var:
Ben kozamda muhalif bir böceðim:
Aklýmýn iplerine takýlý
Sýra dýþlýðýmýn da özeti her yazdýðým.

Azýnlýklarý seviyorum
Çünkü ben tek baþýna bir azýnlýðým.
Azanlardan olmadým hiç
Rabbimin sunumunda kelebek kanatlarýma
Sordum her içime kurt düþtüðünde.
Örtündüðüm deðildi aþk
Ýçimde ördüðüm o uzun hikâye.
Bir kýzýn aþkýydý aslýnda hayata duyduðu inanç
Kýzýlcýk þerbetinin de ilahýný içtim her gece
Ve muteber bir ölümle kucaklaþtým aklým sýra
Yazdýðým her þiirde.

Güftemle muhatabým
Öldürücü gücüne yenik düþtüðüm evrenin
En yakýn þahidiyim ölüme.
Öldüðüme þahidim
Sevdiklerim çok yakýn olsa da ölüme
Kucakladýðým acýya razýyým
Onlarýn yerine kanat açmayý dilediðim
Her mezarlýðý yuva bildim kendimce
Baþýmý okþayan bir mezarlýk bekçisi
Belki annemin lavanta kokan baþörtüsü.

Ýçimin gizemine demirledim demirleyeli
Kaçtým ben usulca
Görünmezliðimin kalesi düþmesin diye
Sustum ve uyudum sakilce.
Andýðým deðildi
Ar damarýmda kutsalým
Ve en yakýným
Nasýl ki þah damarýmdan yakýn…

Muhalifim içimdeki yetime
Yeter ki;
Öksüz kalmayayým hani olur da
Ölüm atlarken sýrasýný
Atamadýðým duygu mu kaldý sizce?
Ýçimdeki cenneti cehenneme çeviren
Bunca insaný ben çok sevmiþtim oysa
Sonra kendimden nefret etmeyi görev bildim.

Lanetin ucunda asýlý bir kelebekten
Bile inceydi ellerim.
Þimdime de muhalifim yarýným hepten kursaðýmda
Takýlý.
Aklýmýn beyitleri sýr küpü
Ýçimin iþtigali ise hep kimsesizlik.

Hazanýn ilk meyvesiyim
Eylül benim yaþadýðým tek mevsim.
Ne gelen oldu ne giden
Eylül dýþýnda hep terk edilendim ben.


Sosyal Medyada Paylaşın: