PORTRELER (35)

Açsam aðzýmý
inan
nefret dökülüyor kursaðýmdan
þiir yerine.
Acep sussam mý,
niye?

Bir çaðrý geldi
Çiðdem Köksal-Schmidt Hanýmdan.(*)
çýksam, koyulsam mý yollara gayri,
tepsem mi Urfa’nýn dar sokaklarýný,
ulaþsam KLAUS SCHMÝDT evine,
aðaç kapýsýný tokmaklasam mý;
"- Ben geldim." diye?

Bir kapý,
bir kapý ardý,
kapý ardý bir yýðýn aný;
"Göbekli Tepe Sunaðý" kalýntýlarý.

Varsam
ulaþsam mý acý-tatlý hatýralara,
gizemli tablolarýn derinine dalsam,
kimi yaðlý-sulu boya, kimi tempera,
yüz tutmuþlar unutulmaya,
acep kucaklaþsam mý?

5 kiþi,
beþide Alman;
Karl HUMAN ilki,
adý Bergama.
Ýkincisi tüccar SCHLIEMANN,
üçüncü Profösör Manfered OSMAN HOCA
-tez yitirdik-
anýsý Truva.
Birde Klaus ile Çiðdem KÖKSAL-SCHMÝDT,
"Göbekli Tepe Sunaðý" anýsýna.

Bir çaðrý geldi ki Þanlý Urfa’dan,
bir çaðrý ki yürekten-candan;

"Fincaný taþtan oyarlar balam,
içine bade koyarlar.
Avluda bir masa, kül tabla camdan,
sarma cigaram buðusu duman,
köze gömülü sapý pirinç-bakýr bir cezve,
elimde bir fincan kulpu ince-mi-ince,
içi orta þeker bir köpük kahve,
kokusu tütüyor bir yaman aman,
önümde bir mangal, mangalda kömür,
keyfine yetmez bi-çare ömür"

(*)Çaðrýnýn metni Çiðdem Köksal-Schmidt Hanýmýn onayý olursa ÞÝÝRÝN HÝKAYESÝ bölümünde aynen yayýnlanacaktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: