CIVIL CIVIL
Enerjiyle dolu, neþe içinde
Parkta cývýl cývýl, oynar çocuklar.
Baðlasanýz bile, durmaz yerinde
Bir saða, bir sola; koþar çocuklar.
Öyle onurlu ki, baþýný eðmez
Bulut gibi gözü, dolsa da yaðmaz
Hiper aktiflikten, kabýna sýðmaz
Pýnar gibi kaynar, taþar çocuklar.
Ýnadý tuttu mu, dikine gider?
Bununla yetinmez, yerleri dider(*)
Yaþýnýn gereði, hareket eder
Daha çok sevinçten, coþar çocuklar.
Ýþine gelmezse, aðýt türetir
O zaman kulaktan, tut hata getir
Kendince yol bulup, çözüm üretir
Konan engeller, aþar çocuklar.
Onu daha fazla, zorlamayýnýz
Yaþý küçük diye, horlamayýnýz
Suçunu görünce, parlamayýnýz
Kendi çocukluðun, yaþar çocuklar…
09/09/’18
Hanifi KARA
(*) Ditme: (Mah.) Yeri deþme…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.