Kapatma Işıkları...

“Kapatma ýþýklarý,
Daha gözümden uykuyu akýtasým var…”

Öyle bir kar yaðardý ki çocukluðumun en gülen yüzüne,
Kurt payý yýlký atlarýný düþünürdük, zifiri soðuklarda,
Oyunlar oynardýk karanlýk köylerin uzak ýþýklarýnda,
Uzak köylerin karanlýk ýþýklarýna tutunurdu sesimiz,
Avazýmýz kýsýldýðý kadar baðýrýrdýk
Tezek sobasýnýn þavkýnda…
Öyle bir kar yaðardý ki ruhumuz ýsýnýrdý,
Öyle bir karanlýktý ki, anne kokusuna pervane kesilirdik,
Babalar fýrtýna toplamaya çýkmýþ,
Ve birazdan,
Kucak dolusu
Somun sýcaklýðý býrakacaklardý düþlerimizin en acýkan yanýna…
Öyle bir severdim ki
Karanlýðýn ortasýnda asfaltý yýrtan arabalarýn ýþýklarýný,
Takýlýp peþine
Bilmediðim ne þehirler gezerdim
Yorgun döndüðüm sabaha karþýlarda…
Kapatma ýþýklarý,
Daha yürüyesim var bütün köy yollarýnda,
Ömrüme eziyet gençlik zamanlarýmda
Daha titreyesim var memleket temmuzlarýnda…

Uzak köylerin köhne ýþýklarýnda
Nefesimizi saklardýk birbirimizden
Ýlk konuþan büyüyü bozardý
Ve sobelenirdi aklýmýzýn zulalarýnda
Ve kaybolurdu ruhumuzun tenhalarýnda
Ve yitip giderdi
Yýlký atlarýnýn,
Kocaman, ürkek, deliren korkularýnda.

Kapatma ýþýklarý
Daha aðlayasým var,
Daha saklambaç oynayasým,
Daha bulamayasým kendimi,
Yýrtýlan dizlerimi acýtarak sessiz sessiz...
Kanayasým…

Kapatma gözlerini
Zemheriye býrakýlmýþ hasretlerin içinde
Daha anne diye sevesim var,
Daha bebek gibi korkasým,
Ve ne olur gitme
Yýkýlasým…

Sosyal Medyada Paylaşın: