Hep Mazide Saklı Kalayım

Yusuf kokulu kanlý bir gömlek,

Giydim üstüme mazlum halklar için.

Beni düþman bilenlerde aðýz birliði.

Sabrý muska bilip taktým boynuma.

Sustum gerçeklerin ortaya çýkmasý için.



Yakup ýstýrabý ak düþmüþ gözlerine sevdiklerimin.

Gerçekleri anlatsam da duyan yok.

Görmek içinse gözlerdeki akýn düzelmesi þart.

Sevdiklerimin dilinde hep ayný teselli cümlesi,

Gerçekler önünde sonunda ortaya çýkacak.

Biliyorum elbet bunda þüphe yok.

Lakin kalbim mutmain deðil…



Firavun misali beyaz atlý prensler.

Masalým hep kanlý son buluyor.

Kýzlar kulede mahpus.

Sevenler hep hüzünlü.

Hicrandýr dostlarý bülbüllerin…



Unutuldu bakir yaþam.

Unutuldu soba üstünde piþen çayýn tadý.

Muhabbetler hep yarým kaldý.

Vefa kelimesi kalktý lügatten.

Býrakýn yeniyi çaðdaþlýk sizin olsun.

Bana türküler okuyun eskilerden.

Eski naðmeler deðsin bam teline yüreðimin.

Hep mazide saklý kalayým…
Sosyal Medyada Paylaşın: