Ben bu bahar,
Ýçimde çoðalttým yediverenleri
Özgür býraktým
Bir yýlan gibi damarlarýma dolanan rehaveti.
Tanrý bahara boyadý kasvetli griyi
Köþesinde bir elmas gibi parlayan güneþe
El açtý günebakanlar
Sen;
Saçlarýma nakýþ gibi iþlerken papatyalarý
Gözlerimde dans ediyordu begonyalar
Ah,
Uður böceklerinin kanatlarý altýndaydý petunyalar
Petunyalar...
Ölümle dalga geçen umut çiçekleri.
Yoktu yeryüzü siluetinde
Karartan bir peçe
Yoktu ülkenin alnýna sürülmeye çalýþýlan
Kara leke
Ben bu bahar,
Yeþilin tonlarca hafifliðinde döndüm içime
Asma yapraklarýyla örttüm
Mahrem dedikleri kutsal yerlerimi.
Kelebek oldum,
Gizine saklandým tomurcuklarýn
Dördüncü yapraklarýný çizdim kalemle
Tam da kalbine yoncalarýn...
Çiçek tozlarýný doldurdum gönül keseme
Bal damlattým,
Ýçimde zehrini kusan kinlere.
Ben bu bahar,
Aþýk oldum gencine, yaþlýsýna
Ýçinden yaþamýn sevinç dolu özünü taþýranlara
Gökkuþaðý oldum
Renk saçtým kör kabuslarýma
Merhamet diledim
Saðcýsýna, solcusuna
Barýþ bekledim
Ki gelsin,
Deðsin tenimize ýlýk bir nefes gibi
Unuttursun akýl kilerinde biriktirdiklerimizi
Biraz saðduyu býrakarak
Sevdirsin diye sevmediklerimizi
Ben bu bahar,
Yine sana döndüm Tanrým
Deðdir adaletli asaný ülkemize
Umut saç düþ kimyamýza
Maviye boya görkemli gövdeni
Eli boþ gönderme hazana beni....
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.