Ýçimdeki papatyalar yolundu
tomucuklar kýrýldý
ben kýrýldým
en çok da sevdiklerime
ne yana vursam içimde bir þiir ürperir
bir gurbetçi aðlar hangi türküye uzansam
Bir türküsü olmalý þu hayatýn Ustam
bahar aylarýna, gönül yaralarýna
bilirim herkesin bir þiiri var, bir de umudu
hangi iklimin kýrýlgan aðacýyým ben
küskünüm, güz acýsý çekiyorum
söyle be ustam
yerim neresi bu çýkarcý dünyada
alýp nerelere gideyim baþýmý...
Bak ustam
gözlerim ýslak, hüzün akýyor yüzüm
küskünüm, yaþam aðrýsý çekiyorum
kederimle boðuþmaktayým sancýlar girdabýnda
hayatýn en sessiz mateminde susuyorum
Söyle be ustam
hangi metropol duvarýna yazmalý adýmý
kimim ben
yurdum neresi
mezarýmý hangi ülkeye kazmalý
Ýnsan kaç kez ölür ustam
yaþama yaslanmak için
þiirin burçlarýna tutunmak yetmiyor
dayanmýyor yürek böyle bir yaþama
bulut ol, yaðmur ol, sel ol
al götür beni o uzak diyarlara...