Ne çok þeye üzülüyoruz.. Bazen eþsiz bir kalbe sahip olmaktan.. Bazen dertsizlikten.. Bazen dertleri büyütmekten.. Bazende þükürsüzlükten.. Ama asýl olan imtihanda oluþumuz.. Kimine dað olan bize bir avuç toprak.. Kimine bir toplu iðne ucu derdin alasý.. Þükretmeyi unutan kalbimiz.. Bir tas suda boðuyor kimimizi... Ama unutmamak gerek her þey bir gün geçer gider. Parada . Mutlulukta.. Aþkta.. Ailede.. Saðlýkta.. Aslolan bizden geçip giderken bizde kalanlar.. Sabirmi..Þükürmü..Hamdmý. Sûkûtmu.. Duamý..Ýsyanmý.. Oda ruhunun derinliklerinde Ýmtihanlara karþý duruþu...
NEVÝN AKTEKÝN GÜLFIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Aktekin Gülfırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.