Kalýrsam pek birþey deðiþmez ama,
Gidersem mutlaka kýyamet kopar.
Sen istersen inan, ister inanma,
Gidersem mutlaka kýyamet kopar.
Herþey tepetaklak olmaz bir anda,
Bir tufan kopacak deðil her yanda,
Baþkasýný bilmem senin dünyanda,
Gidersem mutlaka kýyamet kopar.
El bir düþünürse sen binkez düþün,
Baþýna çökmeden son kara kýþýn,
Þakasý yok, dönüþü yok bu iþin,
Gidersem mutlaka kýyamet kopar.
Mor sümbüllü baðlar kara baðlamaz,
Yüce sýra daðlar her gün aðlamaz,
Son piþmanlýk keþke birþey saðlamaz,
Gidersem mutlaka kýyamet kopar.
Yüzleþsin gerçekle, biter gülmece,
Bu ne derin bir sýr, ne bir bilmece,
Belki üç beþ günde, belki ilk gece,
Gidersem mutlaka kýyamet kopar.
Bilmeyenler üzgün sen gülüyorsun,
Nisbet eder gibi ’baht’ diliyorsun,
Hiç kimse bilmezse sen biliyorsun,
Gidersem mutlaka kýyamet kopar.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.