Tartmaya kalkmayýn dostlar sabrýmý
Düþersem ölürüm, kalkmam imkânsýz.
Bir gün sendelersem, kazýn kabrimi
Düþersem ölürüm, kalkmam imkânsýz.
Merhamet dilenmem kalbi kayadan
Sað yaným vefasýz, sol yaným nadan
En küçük beklentim yok bu dünyadan
Düþersem ölürüm, kalkmam imkânsýz.
Varolmanýn þartý; sömrülme, sömür
Kaç kurþuna hedef olmuþ bu ömür
Yaþadýðým hayat deðil kül, kömür
Düþersem ölürüm, kalkmam imkânsýz.
Ben bu yaþtan sonra zamana uymam
Gözüm kararýnca hiç birþey duymam
Baþým eðilmiþse, yastýða koymam
Düþersem ölürüm, kalkmam imkânsýz.
Bunca yaþ yaþadým; ahsýz, amansýz
Bu Ýtiraf; çok geç, belki zamansýz
Hayat sahnesinden çýkarým ansýz
Düþersem ölürüm, kalkmam imkânsýz.
Kavga kargaþadan býktým, durgunum
Atmýþ asra bedel geçti her günüm
Yaþama sevincim bitti yorgunum
Düþersem ölürüm, kalkmam imkânsýz,
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.