Bu mektup muhatabý adresini ebediyyen terkettiði için iade edilmiþtir.
Senin kitabýnda dost ve yâr için ölünür, Lâkin kitap düþ gibi; hep yarýda bölünür, Mutluluk kapýsýndan cinnetlere gelinir, Deliye çýkmýþ adýn ve hep öyle bilinir.
Aþk denilen bir humma; titremek, yanmak gerek, Dostluk sýnýrsýz vadi ve kaplayacak yürek, Ýkisi de gönülde örülür ilmek ilmek, Kumsalda ayak izin tek dalgayla silinir, Deliye çýkmýþ adýn ve hep öyle bilinir.
Bitpazarý’nda vefa, dostlar açýk arttýrma, Yine de dosttur onlar, gemileri yaktýrma, Kýrýlan daim sen ol, dost tepesi attýrma, Onlar akîl, sen deli sana bundan gülünür, Deliye çýkmýþ adýn ve hep öyle bilinir.
"Sevgilim" dedin durdun, tektaþa satmadý mý? Mutluluk þarkýnýza zehiri katmadý mý? Vefadan bahsederken yasak bal tatmadý mý? Her þeye raðmen aklýn bir cilveyle çelinir, Deliye çýkmýþ adýn ve hep öyle bilinir.
Hiç mi hiç anlamadýn; dostluk, aþk artýk bitmiþ, Her biri bir gemiye binmiþ, sonsuza gitmiþ, Hatýralarý bile bir serap olup yitmiþ, Bir anlasa yüreðin, göz göz olur delinir, Deliye çýkmýþ adýn ve hep öyle bilinir.
Muammer Akman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Makman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.