Gökyüzü bir pusula

uzaklarda bir kadýn
maviyi aðlýyor
yaðmurlarý titreten
eþsiz bir sancýyla aðlýyor

mevsimlerin köklerine düþüyor
saçlarýndan kopan cemreler

güneþin kýzý sýçrayýp
ay kardeþini öldürmüþ gibi
baðrýnda gökyüzünün
barýþ aðlýyor

umuda dair her þey
þairlerin sancýlarýnda
çocuklarýn hayallerinde yýkanýyor
okul çantalarýnda
kalem uçlarýnda kelebekleþen
o temiz masallar
sonra kirleniyor
bir hesap makinasýnýn ekranýnda

uzaklarda bir kadýn
umudu aðlýyor

duyuyor musun
içini ezen yollarý

sesinde kýrlangýç yarasý
boynunda leylak cenazesi

görüyor musun
gözlerinde
mimoza renginde
açan hasreti

gökyüzü bir pusula diyor
penceresine konan güvercin

kanatlarýyla topluyor
dalgýn bakýþlarýný
topla âsi nehirleri andýran
daðýnýk saçlarýný diyor

gökyüzü aðlýyor

fýsýldýyor ayna
gölgesine sarýlarak
þiþelere doldur
elmas gözyaþlarýný
içir kalbinin topraklarýna
sonra ruhunun denizlerinde
boðularak öl!

orada
tekrar yeþerecek umut
ve tekrar dirileceksin
doðrulacaksýn bir gün
kalbinin mezarlarýndan...

✒T.Y.

Sosyal Medyada Paylaşın: