Sevmeyi unutmuþ, gönüller gibi
Bir tuhaf haller var, günlerdir bende
Sessizlik içinde, durduðum yerde
Þu yorgun gönlüm, üzmekte beni
&&
Zaman yorgunu, oldu’ mu insan
Uykuya dalarmýþ, olduðu yerde
Ne oldu bilmem’ ki ayný iþ bende
Son demi içmekle, geçiyor zaman
&&
Takýlýp durdukça, dostlarým bana
Dalarým ben birden, geçmiþe hemen
Ne varsa aklýmda, kaldýðým yerden
Gözlerim dalardýr, geçmiþten yana
&&
Yüreðim kanarken, çekerim sancý
Hiç kimse demezdir, ne oldu sana
Yaþlanmýþ biriyken, derler ki bana
Gelirken ekmek al, unutma hancý.
&&
Gülerim bazen’ de düþtüðüm hale
Boþ ver sen derim, ben daha sonra
Bir dosta rastlasam, gittiðim yolda
Eðmeden yapamam, baþýmý yere.
&&
Þu Yüksel dediðin yaþlanmýþ gayrý
Bakýp yüzüne, genç sanman onu
Ömrünün sonunda, sapýtmýþ yolu
Kendine dostuna, kalmamýþ hayrý.
&&
31 Aðustos 18
Ahmet Yüksel Þanlý er