Aşk-ı Kıyametimsin

senin yokluðunda uzar geceler
sabah olmaz bir türlü
yorganýmda ten kokun
yastýðým sýrlsýklam
yataðýma hasret çöker
duvarlar üstüme üstüme gelir
hayalinde olsa karþýmda
bakmaya bile kýyamam sana
sensizlik kadehimdeki zehir gibi
yavaþ yavaþ öldürür
bu ayrýlýk son olsun

hasretine alýþrým sanma
gün geçtikçe daha çok baðlanýyorum sana
her rüzgar estiðinde
uzaklardan saçlarýnýn kokusu gelir
vazgeçme mi bekleme benden
baktýkça resmine gözlerim doluyor
aþký tadýyorum dudaklarýndan yudum yudum

geceye hüzün çöküyor.
sen gelince düþlerime
yavaþ yavaþ kapanýyor gözlerim
biliyorum
düþlerime geleceksin tam vaktinde yine
nefesinde aþký sesinde huzuru tadacak yüreðim
aþkýn en masum halini
yaþayacaksýn yüreðime girdiðinde

seni kimsenin sevmediði kadar çok seviyorum
paketimdeki son sigaramý da yaktým
dumanýnda ne hayaller kurdum
kapattým gözlerimi
sen diye zehiri içime çektim
o kýsa zaman dilimi büyüdü gözlerimde
gözlerimi açtýðýmda karþýmda seni gördüm
yanýmdaydýn gülüyordu yüzün
kendimi ilk defa bu kadar mutlu hissettim
seni ne kadar çok sevdiðimin
hala farkýnda deðil misin

yer gök yarýlsa da ikiye
kýrýk bir kalp kalmasýn bizden geriye
sen benim kopan kýyametimsin ...




Refik
31. 08. 2018
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: