düþündüm de ben hiç yaþamamýþým senden önce. Sanýrdým bir tek insanlar ve onlarýn yaptýklarý var yer yüzünde. Ara sýra kuþlarý fark ederdim yalnýzca. Meðer dünya ne kadar farklýymýþ senden sonra... Aðaçlarý, börtü böceði gördüm gözlerinden, O zaman anladým deniz de maviymiþ gökyüzü kadar. Aðaçlar çiçek açar yaprak dökermiþ mevsimlerle. Rüzgarlar yaðmur sense nefes taþýrmýþsýn hayat olsun diye. Ömür oldun iþte katre katre yaþanan Can oldun candan içeri katýlýp bedeni ýsýtan. Bir de gözlerin, Hep bana bakasý gözlerin yok mu yaktýrýr bütün dünyayý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
niyazi yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.