Ne yana dönsem hüzün nereye baksam acý Yazsam hiç bitmeyecek içimden geçenleri Tanýyýp bildiklerim hepsi bana duacý Çözmeye yetmeyecek içimden geçenleri
Kalemin susu aðýr sözcükler dayanamaz Sevemeyen bir yürek bencileyin yanamaz Uyku, gafletten ise her dalan uyanamaz Sezmeye yetmeyecek içimden geçenleri
Her zaman baþýmýz dik, kim çýkýþsa fark etmez Bu can candan sevmiþse sevdiðini terk etmez Sevileni bir ömür acýlara gark etmez Üzmeye yetmeyecek içimden geçenleri
Kalem seni yazacak dil seni söyleyecek Kendinden geçe geçe bir hicret eyleyecek Kim karþý çýkacaksa o mahpus boylayacak Ezmeye yetmeyecek içimden geçenleri
Seninle yaþadýkça baþ eðmek yasak bize Direniþimiz örnek, kötü gelecek dize Yolumuz düþse bile arada bir densize Bozmaya yetmeyecek içimden geçenleri
Zaman bir su misali hýzla akýp gidecek Arada çaresizce mahzun bakýp gidecek Özlem dolu yüreði belki yakýp gidecek Süzmeye yetmeyecek içimden geçenleri
Dosteli seni andý diledi onca dilek Her þeyi ayrýþtýrdý zaman denilen elek Kalemimi kýrsa da o melun çarký felek Yazmaya yetmeyecek içimden geçenleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.