Ben Büyümedim Annem

Anne sevgisi nedir? hiç tatmadým
Ömrümce bir tatlý sözüne
Gülüþüne sevmelerine hasret kaldýðým
Ben doðarken ölmüþ caným anacýðým

Ne zaman bir çocuk görsem
Annesinin elinden tutmuþ
O an hiç görmediðim annemi özlerim
Ýçim burkulur kanlý yaþla dolar gözlerim

Acýlarý olsa da ne güzeldi o günler
Çocukken oynadýðým oyunlarý özlerim
Yað satarým bal satarým oynamýþ olsak da
Can bildiklerimi satmadým ben hayatýmda

Bir sevgilim vardý
Çocukca sevip elini tuttuðum
Öteki mahalleden komþu kýzý
Kývýr kývýr lüle lüleydi saçlarý
Öpünce kýzaran elma yanaklarý
Utanýp yere bakan yeþil üzüm gözleri vardý
Ah isterdim hem de çok
Þimdi yanýmda o olsaydý
Ruhumda depreþti
Kalbimin özlemi
Nemlenen gözlerimde o masum hayali canlandý

Saklanmayý bir türlü bilemezdim
Sobelemeye firsat bulamazken
Hep ebelenen ben olurdum
Sayý saymayý bilmesem de
Saklanbaç oynamayý severdim arkadaþlarýmla
Hep ebe kalmak pahasýna

Topaç çevirirdim sabahtan akþama
Her bulduðum firsatta
Dünyanýn yerinde durmayýp döndüðünü
Birilerine ispat etmek ister gibi .

Ýçimdeki çocuk hiç büyümedi
Hala özlüyor o günleri
Dünyayý verseler bu kadar sevinmezdim
Çocukluðumu bir günlüðüne de olsa
Yaþayabilseydim çocukca yine
O günü hiç bir þeye deðiþmezdim
Ýçimde yaþadýðým acýsýný bile
Annesizliðin

Ölmesin anneler
Kimse yetimliðinde yitirmesin çocukluðunu
Yüzümüze vurulmasýn annenin yokluðu
Ýçimdeki özlem sevgi yoksulluðu
Can bildiklerimin yokluðu
Sevdasý gönlümde olanýn yoksunluðu

Öyle sýnýrsýz düþlerim var ki benim
Sevgi seli olsun damlalar gökten
Yaðmurlar yaðsýn istiyorum
Yalnýz çocuklarýn
Ve çocuk kalabilenlerin üzerine
Boynu bükük olmasýn
Yetim yürekli çocuklar diye

Sevgi tohumlarý ekelim gel yeryüzüne
Ýncitmesin hiçbir söz seni
Masal dünyandan çýkma Yüreðimdeki çocuk
Hep orda kal emi.......




Refik
18. 08. 2018
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: