Herkes herkesi seviyor Herkes herkesi özlüyor O el deðmemiþ sözcüklerle dolup taþan mektuplar da yok Mendil düþürmeler de Kara sevda da yok Aþk da
Hiçbirþeyin tadý, tuzu yok Fýrýndan çýkan taze ekmeðin Ýçilen çayýn Mahalle kavramýný yitirmiþ sokaklarýn Dallardan sarkan elmalarýn Plaksýz çalan þarkýlarýn bile Hepsine sevgisiz ellerden biri deðmiþ Herbirþey gizemini yitirmiþ gibi
Ýyisi mi bahçeme ineyim Annem kokulu domateslerden toplayýp Sümbül aðacýnda seviþen kuþlarý seyredalayým Tulumbadan su çekip Babamýn arþipel gözleriyle bir daha uyanayým Evlatlarýma sýmsýký sarýlýp Dilek tutup asayým g’özyaþlarýmý göðün en mavi köþesine ....
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.