Yanıldım Ah! Ziyan Oldum

Çektim sayende ayaðýmý sevda bataðýndan,
Gül diye açtým sinemi, dikenler düþtü bahtýma.
Ahh! Gülemedim sayende bu aþk çemberinde
Sen diye diye,gözümde bir damla yaþ býrakmadým.

Kanadý kýrýk kuþlarýn, uçma özlemi gibiyim,
Senle yalnýzlýðým son bulur sandým.
“Yanýldým Ah! Ziyan oldum”
Sayen de kendimi de kaybettim.

Aþk hakikati sever, bense hep hayallerde yaþadým.
Gerçekleri sapladýn kalbime,
Bundandýr canýmýn amansýz acýsý,bundandýr yürek yangýným
Sevdanla çýðlýk oldum,bir sen saðýr oldun.

Unutulmanýn, unutulduðu topraðýn çocuðuyum
Seni de öyle bildim, meðer sen aþka yabancýymýþsýn.
Bana sevdanýn, güzel yüzünü göstermen gerekirken
Sadece yanýlgýlar yaþattýn bana.

Sevmeyen ne söze bakar ne de yüreðe ,
Kafasý estikçe seviyorum der,herkesin dili var...!
Oysa aþk çaba ister,aþk yürek ister
Ben kendimi uðruna ziyan ettim de,
Senin nankör yüreðin, kör olup görmedi beni.
Sosyal Medyada Paylaşın: