UÇ DİYEMEM Kİ
Artýk þarkýlara kaldý vedamýz
Vuslat kapýsýný, aç diyemem ki
Asumana aðdý, bizim sedamýz
Yol verip, göklere uç diyemem ki.
Seven sevdiðini, canýyla sever
Aþýðýn feryadý, ta arþa deðer
Üstümüze yaðan, kaderse eðer
Bulutlara, ömür biç diyemem ki.
Katýmda yer eden, derin izlere
Beni esir eden, türlü nazlara
Hasretle karýþýk, acý sözlere
El sallayýp sana, geç diyemem ki.
Elden gelmeyince, döndü kaygýya
Lâyýksýn indimde, sonsuz saygýya
Kan emek verdiðim, kutsal duyguya
Gönülden gönüle, göç diyemem ki.
Býrak günlerimi senle sayayým
Uðruna bin defa, baþlar koyayým
Her þeyden ötesin, nasýl kýyayým
Zehir kadehinden, iç diyemem ki.
Gönderme ne olur, veda buseni
Bana kefen olsun, giy elbiseni
Çok mu kolay buldum, a gülüm seni
Tutmadýðým tele, saç diyemem ki.
Necati son demde, erdi yaþýna
“ölümüne” yazdý mezar taþýna
Ýnciler dizdirdi, taktý baþýna
Ýçinde sen yoksan, taç diyemem ki.
Necati OCAKCI
03.08.2018 K. Teli –ANTALYA-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.