DENGE Hepsinden biraz biraz, Kimse darýlmasýn diye, Gönül alma yani, Ama sahicinden, Riya yok, yalan yok, Abartma yok; Kýrmadan, dökmeden… Ýþte bunlar benim, Ömrümün tesellileri… Dengeler… Terazinin kefelerine konan. Küçük, küçük dirhemler gibi. Arada öksüz boþluklar kalýr, Onlarda benim gözyaþlarýmdýr. Büyük olmak ne zormuþ meðer, Kökleri büyük, gövdesi küçük aðaçlar gibi… Sakýn karþýndakini avutayým diye Bir umudun içine hapsetme…! Batan güneþ elbet doðacaktýr. Günün içinde ne gizlidir bilemezsin! Hiç belli olmaz, Ya torbasýnýn içine elini sokar da Bir yakut uzatýrsa sana! Beni boþ ver, Beni, mutlu eden dengelerdir. Bana torbasýndan dirhemler versin yeter. Bir de ýþýk renginde gülücükler….! Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.