A Y R I L I K
Her çýðlýðýn ardýnda isyan
her isyanýn içinde özlem var ...
demiþtin yýllar önce
ellerin titriyordu
ve sen gözyaþlarýný
koyu bir bakraca saðýyordun
ben dumanllý gözlerimle süzüyordum
Son geceyi
ve yýldýzlarý cebimize alýp sabaha kadar
tek tek yakmýþtýk hayallerimizi
görünmez bir rüzgâr geçmiþti içimizden
aðaç dallarý gibi kýrýlmýþtýk inceden
ne rüzgâr farkýndaydý ne de biz
Son gecenin üþüyorduk it gibi
Geçti içimizden ayaz
beterdi bu titreyiþler
ayrýlýk sýtmasý yakmýþtý kandillerimizi
ki ay zerre kadar düþmüyordu gölgemize
uzakta bir ormana dalýp gitmiþtik
bütün aðaçlar yeþildi...
oysa kamuflaþtý tüm özgürlükler...
kabuk deðiþtiren sürüngenler gibi
asfalta býrakýlmýþ kimlik mesala
uzun yol türkülerine susamýþ
unutulmuþtu geçmiþ
kamlumbag ömrü gibi ölmez ise de süründürür aþk
bir radyonun paslanmýþ
açma düðmesinde
onca gönül izi kalmýþken
çekip gitmiþti son gece
yitik köprülerin altýndan
hiçbir þehre eyvallah demetden...
Her gidenin ardýnda ozlem
her kalanýn içinde bir özleyen var...
demiþtim
ufukta görünen kara gibiydi gözlerin
ve ait olmadýðý ülkeyi fethetmek isteyen
yeni prenstin kahramanlýða hazýr
adý konmamýþ denizlere akan nehirler gibi
hür fakat yapayalnýzdý mutluluðun
tüm geceyi aydýnlatacak kadar beyazdý saçlarýn
tan aðýrken kaybolmuþtum þavkýmda
sakýn gözlerime bakma demiþtin ýssýzca
medusa kadar aðýrdý...son gece
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.