CEYHAN NEHRİ
-Gönül ýrmaðým-
Eteðinden kaynar, Örtme Kaya’nýn
Pozuna kurbaným, Ceyhan Nehri’nin.
Salýnýr küheylan, yelesi gibi
Sazýna kurbaným, Ceyhan Nehri’nin.
Görenin gönlünü, ilk anda alan
Yapýlan hizmetler, olmasýn talan
Mesîre alaný, hâline gelen
Gözüne kurbaným, Ceyhan Nehri’nin.
Gece yakamozla, bana kaþ eder
Kendine bakmaktan, beni þaþ eder
Var olan varlýða, hayat bahþeder
Özüne kurbaným, Ceyhan Nehri’nin.
O aktýkça, biz onunla akarýz
Onun için, tüm cihaný yakarýz
O nazlýca akar, bizler bakarýz
Nazýna kurbaným, Ceyhan Nehri’nin.
Uslu uslu, yataðýnda belenen
Toprak ile, sürtünerek bilenen
Dört ýrmaktan biri, o müjdelenen
Sözüne kurbaným, Ceyhan Nehri’nin…(*)
Hanifi KARA
(*) Tâc Tercümesi: Cilt: 5 Sayfa: 732 Hadis No: 1137 Sahih-i Müslim:
“Seyhan, Ceyhan, Fýrat ve Dicle… Hepsi cennet ýrmaklarýndandýr.”
(Onlar gibi bereketlidir).
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.