BENCİL

Bencildir insanoðlu, baþkasýný düþünmez
Sen ne acý çekersen çek, onun içi acýmaz
Kendi eder, baþkasýna atar suçu piþkin piþkin
Aðlatarak gülebileceðini sanýr, içinde bitmez kin

Sadece insan deðil, zaman da bencildir
Üzülünce geçmez inadýna, mutluysan su gibi akar
Ellerini tutar, uzun yollar boyunca gidersiniz
Tam uçurumun kenarýnda aþaðý atar

Duygularýmýz da bencil, geri kalmazlar bizden
Bize hükmeder, rehin alýr ruhlarýmýzý
Düþünmezler biz ne hâle düþeriz zamanla
Sonra bir bakmýþsýn binlerce insan mezarda

Aþklar daha bencildir, kolay kolay da silinmezler
Baðlanýr kalýrsýn tutkuyla, sonra tutkuyu da alýr aþk
Gider yoluna ardýna bakmadan, kafanda bilinmezler
Ondan habersiz dökülür aklýna gelince gözden yaþ

Þarkýlar daha da bencil, vurur geçer kalbini
Hançer gibi saplanýr unutamayasýn diye
Yok eder içindeki umut zerreciklerini
Arkadan bakarsýn umutsuzca gelsin diye

Ama yok be, en bencili insandýr bu hayatta
Kaný yýkar kanla, suçu yýkar masum insana
Düþünmezler ki oyun bitse þahla piyon ayný kutuda
Onlar yine gülerler, hep aðlamak kalýr sana

Sosyal Medyada Paylaşın: