ne kaldý ki geceye þimdi yada sabahý þenlendiren güneþe senli rüyalarýn vuslatý var bu gece en güzel vakitlerde çýk sahneye... saçlarýn ellerimden kayan gelecek gibi mektuplarda tükenen kokun masmavi denize aþikar leylekler fotoðrafýn eskimeyen bir dost gözlerime þenlik verir durup durup baktýðým güzelliðin... þehirlerin sahip olduðu en büyük güzellik sensin onca vakitlerde koþup gelirdim sana besmelesiz çýkmazdým mesela yola hiç yorulmazdým güçlüydüm oysa ki ben vedasýz gidiþine öldüm... içinde kopan fýrtýnalara raðmen þenle güldürdüðün gözlerin nasýl parlýyor mu hala gülerken yüreðin nasýl hala sevmenin telaþýnda mý?... belki bir gün düþerim aklýna giderken sadece baka kaldým ardýndan her giden bir gün dönermiþ yurduna elbet bir gün dokunursun adýný þiirle yazdýðým mezar taþýma...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞAİRbaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.