Ölüm

Bugün benim son günüm be;
Gördün mü yarým kaldý fincanda kahvem.
Yarýsýný yarýn yerim dediðim
Çikolatam dolapta yarým kaldý.
Sonra giyerim diye sakladýðým
En sevdiðim tþörtü mü ,
Giymeye kýyamadýðým sarý ayakkabýlarýmý
Giyemeyeceðim gördün mü?
Arkadaþlarla plan yapmýþtýk akþam
Yani ben gidemeyeceðim öyle mi ?
Yarýn Öðlen namazýnda mý kýlýnýr
Cenaze namazým?
Þimdi topraðýn altýna girecek olan
Kadýn rolünü ben oynayacaðým
Öyle mi ?
Ýyide nerden çýktý ki þimdi bu ölüm?
Daha hazýr da deðildim aslýnda.
Daha gidilcek yerlerim görülecek günlerim
Büyütülecek çocuklarým vardý halbuki.
Nerden de çýktý þimdi bu ölüm?
Þimdi milleti de rahatsýz edeceðim iyi mi
Ýþinden gücünden alý koyacaðým.
Hava da yaðmurlu
Milletin üstü baþý çamur olacak boþ yere.
Hay Allah; son kez sarýlamadým sevdiklerime.
En son ne zaman sarýlmýþtým ki ?
Ne zaman sevdiðimi söylemiþtim ?
Hergün onlarca kez duyduðum
Selalardan biri benim için okunacacak
Bugün öyle mi ?
Hiçte hazýr deðildim ki
Nerden de çýktý þimdi bu ölüm?
Elif Adýyaman
Sosyal Medyada Paylaşın: